U pitanju je parazitska bakterija za koju je karakteristično da ne ispoljava simptome ako živi u ravnoteži sa drugim bakterijama u ljudskom organizmu. Međutim, ako se ova ravnoteža naruši dolazi do infekcije. Najčešći okidač za prekomerno razmnožavanje ureaplazme je slabljenje imunološkog sistema.

Ureaplazma obično nastanjuje genitalni i urinarni trakt tako da se uglavnom prenosi i seksualnim kontaktom, s tim što se može preneti i sa majke na dete prilikom porođaja. Ne može opstati samostalno, odnosno potreban joj je domaćin, čovek ili životinja za preživljavanje. Pripada porodici bakterija poznatih kao mikoplazma za koje je karakteristično da nemaju ćelijski zid.

S obzirom da nema ćelijski zid, ureaplazma se leči posebnom vrstom antibiotika. Naime, većina antibiotika uništava bakterije razaranjem njihovog ćelijskog zida. Kod infekcije ureaplazmom, u lečenje se uključuju antibiotici koji deluju tako što utiču na metaboličke procese koji se dešavaju u proteinskim lancima u ćeliji bakterije tako da ona ne može da proizvodi komponente koje su joj potrebne za opstanak.

Simptomi infekcije ureaplazmom

Simptomi infekcije ureaplazmom su često nevidljivi ili zamaskirani, odnosno slični simptomima infekcije nekim drugim bakterijama koje napadaju genitalni ili urinarni trakt. Ukoliko se simptomi ispolje a analize koje su urađene na druge bakterije budu negativni, potrebno je uraditi i test na ureaplazmu i druge bakterije iz porodice mikoplazmi.

Testiranje na ove bakterije često nije deo redovnih sistematskih i medicinskih protokola a dijagnosticiranje je otežano i time što se kod testiranja može pojaviti i lažno negativan rezultat pa ga je potrebno i ponoviti.

Uobičajeni simptomi ureaplazme kod žena su:
 

• vodeni iscedak iz vagine,
• bol prilikom seksualnih odnosa,
• neprijatan vaginalni miris.

Kod muškaraca simptomi infekcije ureaplazmom mogu se ispoljiti kao:

• bol tokom uriniranja,
• bol u stomaku,
• osećaj peckanja,
• nevoljno otpuštanje mokraće.

Zašto je važno testiranje na ureaplazmu?
 

Prema najnovijim istraživanjima, infekcija ureaplazmom može uticati na plodnost kod oba pola. Sama po sebi, ureaplazma nije uzrok neplodnosti ali nelečena infekcija može vremenom uticati na zdravlje reproduktivnih organa.

Osim toga, infekcija ureaplazmom može izazvati komplikacije u trudnoću koje se ispoljavaju kao:

• prerano pucanje vodenjaka,
• prevremeni porođaj,
• infekcija amnionske tečnosti (plodove vode),
• infekcija membrana koja okružuju fetus u materici - horioamnionitis,
• upala pupčane vrpce - funisitis,
• invazija placente,
• niska telesna težina na rođenju.

Upravo zbog velikog porasta neplodnih parova i mogućih komplikacija tokom trudnoće, svim parovima koji se leče od neplodnosti ili duže vreme ne mogu da se ostvare kao roditelji, preporučuje se testiranje na ureaplazmu a posebno ova testiranja treba da obave žene koje ostanu u drugom stanju.

Dijagnostika i lečenje infekcije ureaplazmom

Ureaplazma je sićušna bakterija, toliko mala da se ne može videti ni pod mikroskopom. Upravo zbog toga, identifikacija infekcije ureaplazmom zahteva specijalizovane laboratorijske testove i opremu. Dijagnostika se vrši pomoću biopsije ili brisa koji se uzima iz vagine, sluzokože materice, uretre ili uzorka urina.

Infekcija ureaplazmom se leči posebnim antibioticima koje uništavaju bakterije koje nemaju ćelijski zid a to su: aritromicin, dioksicilin, tetraciklin ili fluorohinoloni antibiotici. Vrsta antibiotika koji se koriste u lečenju zavisi od toga gde je infekcija prisutna odnosno da li je u pitanju infekcija urinarnog ili genitalnog trakta.

Za novorođenčad koja su se inficirala preko majke, kao i za trudnice prepisuju se posebni antibiotici koji su sigurni za korišćenje.

Ureaplazma je podmukla bakterija koja može napraviti brojne tegobe, a teško se otkriva. I zato je bolje sprečiti nego lečiti: kao prevencija infekcije i mogućih posledica, jedina opcija su zaštićeni seksualni odnosi i redovni sistematski pregledi, odnosno testiranje.

Autorski tekst: SrbijaSpace.rs

Kako ste ocenili ovaj tekst?

Tweet